dün gece

Yan yana getirilmesi yasaklı tüm kelimeler yerine ikame sözcüklerden kombinasyonlar yaptım. Muadili olamadı. Kelimeleri eğip bükmekle söylemek istediğini söylemiş olmazmışsın, anladım. Ve hiç söylemezsen, olmamış sayılır. Gülüşüm havada kalınca, "bana gülümsemeyenlere gülümsemeyeceğim artık" dedim de aslında hiç yapamadım. Hatrımı sormayana "nasılsın?" demekten vazgeçmeyi düşündüğümde içim aynı yerden sızlayınca, tanıdım. Çocuk muyum? Değilim aynadaki suretimde ve aynı aynada aksimden bana bakan gözler parlak bir ışığın nasıl keskin bir kırığa dönüşebildiğini iyi biliyor. Gözlerime kırıklar batıyor.