O bütün bunlardan habersiz. Ama ben içime sığdıramıyorum sevgimi. Bir insanın ruhunu sevmek nasıl sihirli bir şey... Önce o eşsiz ruhuna bir bağlılık duyuyor sonra tüm varlığıyla kalbine basıyorsun, kusurları dahil. Şefkat dolu benim sevgim. Ona bakınca içimi kaplayan sevinç, başkasına bağlı bir kalbe kurduğum salıncak oysa... -nefesim kesiliyor gidip geldikçe... ya ipler kopar da kendimi yerde buluverirsem?- Ama masumum. Ben sahipsiz bir bahçedeydim, tel örgülerle çevrilirken etrafım... Ona tüm sükunetimle sarılma arzum masum...
