Kızgınlıklarım zaman aşımına uğradı.
Artık kızmıyorum.
Bu kadar zaman yeterince önemsemişim zaten.
Belki de sormalıydım zamanında, içimi bunca kemirmeden.
Kimseye kinim yok, kızgınlığımı besleyemem, kırgınlığaysa çare yok...
Herkes hayatına devam ediyor işte, ama yolun sonu tek.
Ve hayat başkalarının ne düşündüğünü önemseyecek kadar uzun değil.
Birkaç saniyede çizginin ötesine geçebilecek kadar kısa.
Gerçekten.
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder