Ayrılıyorum.
İçimden ama...
Aklımla ayrılıyorum.
His yoksulu bir kalp, nasıl buluştursun zenginlikle?
Karşılığını bulamamış beklentilerin umutsuzca gülümseyerek yerine bıraktığı her bir mesafenin boşluğu kadar uzağız...
Birinin nezaketsizliğini, başka birilerinin nezaketi gölgeleyince çözülmek daha kolay...
Sımsıkı olmaya gönlü olmamışsa bir de...
Bırakayım ben de tutunduğum yeri.
Sonra başlarım düşmeye.
Ama bu kez "paraşütle atlar gibi" düşeceğim.
Üstelik ben hiç paraşütle atlamadım.
Düşerim, düşerim, düşerim...
Uçarım belki de.
Ben bunu yazarken şunları dinledim:
Keith Kenniff | Aerial
Luigi Rubino - Nostalgie
Luigi Rubino ~ Behind The Clouds
Brian Crain - Dream of Flying
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder